Mamy połowę listopada więc pora przypomnieć o wymogach w zakresie bezpieczeństwa pracy w okresie zimowym jakie ciążą na pracodawcy.

Przepisy nie określają minimalnej temperatury przy jakiej można pracować na zewnątrz. W pomieszczeniach zamkniętych wynosi ona 14˚ C lub 18˚ C w przypadku pracy lekkiej (np. biurowej). Wyjątkiem stanowią prace, gdzie niska temperatura wymagana jest ze względów technologicznych (np. w chłodniach).

W przypadku pracy na zewnątrz należy pamiętać o zapewnieniu pracownikom:

– odzieży ocieplanej (ochrona głowy, kończyn górnych i dolnych, ochrony dróg oddechowych, narządu słuchu). Odzież przeznaczoną do ochrony człowieka w warunkach zimowych możemy podzielić na:

a)     odzież przeznaczoną do ochrony człowieka w środowisku o temperaturze do (-5˚ C); ten rodzaj odzieży ze względu na niski poziom zagrożenia zaliczany jest do I kategorii środków ochrony indywidualnej, nie podlega ocenie typu WE przez jednostkę notyfikowaną, nie jest dla niej wymagany certyfikat oceny typu WE;

b)     odzież przeznaczoną do ochrony człowieka w środowisku o temperaturze poniżej (-5˚ C) zaliczana jest do II kategorii środków ochrony indywidualnej, która podlega ocenie typu WE przez jednostkę notyfikowaną.

– pomieszczenia do ogrzania się, znajdującego się niedaleko miejsca pracy i tak urządzone, by pozwoliło na przygotowanie ciepłego posiłku. W takich pomieszczeniach powinna zostać zapewniona temperatura minimalna w wysokości 16°C. Przepisy nie określają częstotliwości i długości przerw w pracy dających pracownikom możliwość skorzystania z tego typu pomieszczeń. a na każdego pracownika najliczniejszej zmiany powinno przypadać co najmniej 0,1 m2 powierzchni, przy czym całkowita powierzchnia pomieszczenia nie może być mniejsza niż 8 m2.

– ciepłych napojach i posiłkach. W myśl art. 232 k.p., pracodawca jest obowiązany nieodpłatnie zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Na podstawie delegacji ustawowej zostało wydane rozporządzenie, które szczegółowo reguluje przypadki, w jakich pracodawca powinien wypełnić powyższy obowiązek.

Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z 28.05.1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów., pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:

a) związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2000 kcal (8374 kJ) u mężczyzn i powyżej 1100 kcal (4605 kJ) u kobiet,

b) związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10° C lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25° C,

c) związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca,

d) pod ziemią.

e) pracodawca zapewnia posiłki pracownikom zatrudnionym przy usuwaniu skutków klęsk żywiołowych i innych zdarzeń losowych.

Pracownikom nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za posiłki i napoje.

Ze względu na możliwą różnicę zdań zainteresowanych stron warto przypomnieć
art. 23711a k.p. oraz § 5 rozporządzenia., zgodnie z którymi pracodawca jest obowiązany konsultować z pracownikami lub ich przedstawicielami (np. związkami zawodowymi) wszelkie działania związane z bhp, zwłaszcza zaś dotyczące przydzielania pracownikom posiłków profilaktycznych i napojów, w tym także ich rodzaju (w przypadku napojów gorących: herbata, kawa czy tylko wrzątek).